Konfor Uygulamaları için Menfez ve Difüzör Seçim Esasları - 1

Yazan: Hüseyin BULGURCU¹ ve Bekir CANSEVDݲ

¹Balıkesir Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Makine Mühendisliği Bölümü BALIKESİR
²Üntes Isıtma Klima Soğutma ve Havalandırma San. Tic. A.Ş. ANKARA

ÖZET

Isıl konfor konusu iç ortamdaki sıcaklık, nem, hava hızı ve türbülansı, çevre yüzey sıcaklıkları gibi parametrelere bağlıdır. İklimlendirme sistemlerinde kapasiteler ve hava değişimleri uygun tasarlansa bile iç ortam hava hızı 0.25 m/s değerinin üstünde olduğunda konforsuzluk oluşur. Menfez ve difüzör seçimini etkileyen çok sayıda parametreler mevcuttur. Seçim için bazı giriş ölçütleri şunlardır: Debi, yüzey hızı, atış ve basınç kaybı. Bu çalışmada, iç hava besleme terimleri ve ortam hava dağılım modelleri, çıkış cihazlarının seçim ölçütleri açıklanmıştır. Son bölümde bazı menfez ve difüzör seçim örnekleri verilmiştir.

Anahtar Kelimeler: Menfez seçimi, difüzör seçimi, konfor uygulamaları

1. GİRİŞ

İklimlendirme sisteminde şartlandırılmış hava, doğru debi ve basınçta seçilmiş bir havalandırma santralinden, havalandırma kanal sistemi ve dağıtım kontrol sistem elemanları kullanılarak dağıtılır; iç ortamlarda istenilen debi, hız ve atış mesafesine ulaştırılır. Özellikle şartlandırılmış havanın son çıkış noktasında iç ortam ile oluşturduğu etkileşimin çok iyi tasarlanması, tüm sistemin başarısı için çok önemlidir.

Özellikle ülkemizdeki mevcut iklimlendirme sistemleri incelendiğinde birçok projede son çıkış ağızlarının iyi tasarlanamadığı anlaşılacaktır. Bu konuda yaşanan problemlerin; deneyim ve bilgi eksikliği, bu alanda yeterli literatür bulunmayışı gibi nedenlerden kaynaklandığı düşünülmektedir.

Menfez ve difüzörler bir havalandırma sisteminin en son unsurudur ve mahal içinde bulunmaktadır. Menfezlerden genel olarak beklenenler şunlardır [1]:
• Gerekli hava debisini vermesi
• Havanın mahal içinde yayılmasını sağlamak
• Rahatsız edici hava cereyanı oluşturmaması
• Havayı doğrudan toplayıcı menfezlere göndermemesi
• Gürültü oluşturmaması
• Mimari tasarıma uygun olması

1.1 Hava Besleme Terimleri [2]

Havalandırma tekniğinde kullanılan menfez ve difüzörler için bazı önemli terimler vardır:

• Atış Uzaklığı (Difüzyon yarıçapı): Hava jetinin ortalama hızının belirli bir Vuç hızına kadar düştüğü nokta ile menfez arasındaki yatay uzunluktur (Şekil-1).

• Düşme: Belirli bir atış uzaklığında, jet merkezi ile menfez yatay ekseni arasındaki düşey uzaklıktır (Sıcak hava jetinde: Yükselme).

Şekil-1 Difüzörün hava atış uzaklığı ve düşmesi [3]

• Çıkış Hızı: Jetin menfezden çıkışındaki hava hızıdır.
• Uç Hızı: Jetin ucundaki hava hızı (Vuç=0,15 / 1,0 m/s).
• Zarf: Jetin belirli bir hıza karşılık gelen dış yüzü (Şekil-2).
• Yayılma: Belirli bir uç hızında jet genişliğidir (Şekil-3).

Şekil-2 Hava dağılımındaki dış zarf
Şekil-3 Hava jetindeki yayılma

• Serbest Jet: Herhangi bir engelle karşılaşmayan jet (Şekil-4).
• Birincil Hava: İç hacme girişte, jeti oluşturulan şartlandırılmış hava (Şekil-4).
• İkincil Hava: Jet ile sürüklenen (endüklenen) ortam havası (Şekil-4).
• Tavan Etkili Jet: Tavana çok yakın ilerleyen ve tavandan etkilenen jet (Şekil-5).

Şekil-4 Serbest jet, birincil hava ve ikincil hava
Şekil-5 Tavan etkili jet

• Ortam Havası: Yaşanılan bölge içindeki hava (Şekil-6).
• Ortam Havası Hızı: İnsanlı bölge içindeki ortalama hava hızıdır (Vr).
• Yaşam Bölgesi: Döşemeden 1,70 m (veya 1,80 m) yüksekliğe kadar çıkan, duvarlara 15 cm’ye kadar yaklaşan, ortam içinde insanların bulunduğu kısımdır (Şekil-6).

Şekil-6 Ortam havası, yaşanılan bölge

• Rahatsız Edici Hava Cereyanı (Draft): Ortam havası içinde oluşan, insanları rahatsız edecek kadar yüksek hızda hava akımı. Bu hız, hava sıcaklığına bağlı olarak 0,20 ile 0,30 m/s arasında değişir.
• Sıcaklık Farkı (dT): Birincil havanın, ortama girişteki sıcaklığı ile ortam sıcaklığı arasındaki fark
• Koanda Etkisi: Tavan, duvar veya döşeme gibi düz bir yüzeye çok yakın yerleştirilmiş bir difüzörden, bu yüzeye paralel doğrultuda verilen hava jeti, menfez çıkışından sonra yüzeye yapışır ve tekrar ayrılıncaya kadar bir süre yol alır. Pratikte daha çok, yüksek kotlara yerleştirilen duvar menfezlerinden ve tavan yıkayıcılarından çıkan hava jetlerinde karşılaşılan bu fiziksel olaya “koanda etkisi” denir. Bazı difüzör tipleri için koanda etkisi önemlidir (Şekil-7).

Şekil-7 Koanda etkisi [3]

2. İÇ ORTAM HAVA DAĞILIM MODELLERİ VE KONFOR [4]

Hava dağıtım sisteminde yaygın olarak göz ardı edilen bir faktör havalandırma çıkışları olup oda hava hızlarının oluşmasına neden olmaktadır. Rahatsız edici hava cereyanlarına neden olan sık yerleştirilmiş hava çıkışları yaygın olarak görülmektedir. Ayrıca yine aşırı hava akımına neden olan tavanın altından yana doğru yatay olarak sık yerleştirilmiş hava çıkışları da yaygındır.

Aşağıda bir hava dağıtım sisteminde yüksek hızlı hava jetlerinden ve rahatsız edici hava cereyanlarından kaçınmak için bazı yöntemler açıklanacaktır. Bu yöntemler bir proje için önemli ilave bir zaman almadan uygulanabilir. Oda hava hareketinin kontrolüyle daha yüksek seviyede konforlu ve daha üretken çevre oluşturulabilir.

Havanın iç ortama dağılımında seçilmiş olan iç ortam hava dağılım modelleri önemlidir. İç hava dağılım modelleri geleneksel karışımlı hava sistemi ve tam katmanlı sistem olarak ikiye ayrılır. Özellikle ısıtma ve soğutma yükleri iç ortama gönderilen şartlandırılmış hava ile karşılanıyorsa bu seçim daha fazla önem kazanır. Çünkü yukarıdan ısıtma, aşağıdan soğutma yapmak kötü bir fikirdir. Ortam sıcaklığı zeminden tavana doğru oldukça değişmektedir.

Geleneksel karışımlı hava sistemi (Şekil-8):
• Besleme havası 3 ila13°C arasında değişir.
• Yaşam bölgesine dışarıdan verilen soğuk hava oda havası ile kolayca karışır.
• Tavan ve / veya duvarlarda bir hava akıntısı oluşturur.
• Isı ile kirleticileri tavan seviyesine yükseltir.
• Düşük hız oda hava hareketi oluşturur.
• Ortam boyunca üniform sıcaklık dağılımı oluşturur ve tabakalaşmayı en aza indirir.

Tam katmanlı hava sistemi (Şekil-9):
• Besleme havası 17 ila 20 °C civarındadır.
• Düşük hızlarda serin hava beslemesi sıcak oda havasının yerine geçer.
• Geliştirilmiş havalandırma ve konfor sağlamak için sıcak havanın doğal yükselme etkisini kullanır.
• Bir ısı kaynağına ulaşıncaya kadar soğuk hava zemin üzerinde yavaş hareket eder, daha sonra yükselir.
• Geliştirilmiş iç hava kalitesi sağlar.

Şekil-8 Geleneksel karışımlı hava sistemi
Şekil-9 Tam katmanlı hava sistemi

2.1 Tam Karışık Havalı Sistemin Tanımlanması

ASHRAE El kitabı-Temeller, Bölüm 20, Ortam Hava Difüzyonu, tam karışık havalı sistemi aşağıdaki gibi tanımlamaktadır:
“Karışık havalı sistemlerde, hava çıkışlarından yüksek hızla çıkan hava jetleri, ortam havası ile besleme havasını karıştırmak suretiyle konfor sağlar. Bu hava karışımı, ısı geçişi ve sonundaki hız düşümü, yaşam bölgesinin dışında gerçekleşmelidir. Mahal sakinlerinin konforu doğrudan çıkışlardan gelen hava ile değil, fakat yaşam bölgesinin dışındaki ikincil hava karışımı ile sağlanır. Odada kararlı bir sıcaklık dağılımı ve oda hava hızları 0.25 m/s’den düşük olduğunda yaşam bölgesinde maksimum konfor sağlanır.”

Tamamen karışık sistem ideal olarak yaşam bölgesinde zeminden üst kısma kadar sabit sıcaklık farkını korur. Katmanlı sistemlerin veya döşeme altı sistemlerin aksine tam karışımlı sistemlerde ortama verilen hava ile ortam havasını karıştırarak kararlı bir sıcaklık dağılımı sağlar (Şekil-10).

Tipik olarak cebri bir havalandırma sistemi tipik olarak şu performans parametrelerini karşılayacak şekilde tasarlanır: 23°-25°C sıcaklık ile %25 ila %60 nem ve yaşam bölgesinde 0.25 m/s’den düşük hava hızı.

55-2010 numaralı ASHRAE Standardının son sürümü hava hızlarını yükseltmiştir:“Belirli koşullar altında kabul edilebilir bir maksimum çalışma sıcaklığını artırmak için kullanılır." Bu sıcaklıklar ve hızlar standardın 5.2.3.1 no’lu şeklinde gösterilmiştir. Bu makale çıkış seçiminde istenen sıcaklık kademesi 23°C ila 25°C aralığındadır.

Şekil-10 Hava dağıtım stratejilerinin sınıflandırılması

2.2 Hızın Konfora Etkisi

Şekil-11 oda hava hızının konfor algısı üzerine etkisini göstermektedir. Şekil ayrıca boyun bölgesinin hava hareketine çok hassas olduğunu ardından ayak bileği bölgesinin geldiğini göstermektedir. Grafikte görüldüğü gibi boyun bölgesindeki şikâyetlerin çok yüksek orandaki kısmı bu bölgede 0.25 m/s üzerindeki hızlardan kaynaklanmaktadır. Birçok durumlarda istenmeyen hava cereyanı (draft) algısı, sıcaklıktan ziyade insanların üzerinden geçen hava hızından dolayı oluşur. Bu durum oda sıcaklığında bile olsa bir tavan fanı ile ortam havasının hareket ettirildiğinde serinletme sağlanabileceğini göstermektedir.

Şekil-11 Klimalı odada ayak bölgesi (solda) ve boyun bölgesi (sağda) hava cereyanı algı farkı ve oda sakinlerinin itiraz yüzdeleri (2009 ASHRAE El Kitabı-Esaslar’dan alınmıştır). Sıcaklık farkı yerel sıcaklık ile ortalama oda sıcaklığı arasındaki farktır.

2.3 Çıkış Cihazı Seçimi

Tam karışımlı havalandırma sistemi tasarlarken bir ortamdaki kullanılan ve kullanılmayan hacimleri tanımlamak önemlidir. Kullanılan alan çalışma ve yaşam bölgesidir. Tipik olarak yaşam bölgesi, zeminden yukarıya doğru 1.8 m ve yan duvarlardan 0.15 ila 0.3 m iç kısımdan başlayan hacimdir. Kullanılan hacim, ortamın kullanım amacına ve özelliğine bağlıdır. Yüksek hızdaki besleme havasını dağıtmak ve ortam havası ile karıştırmak için kullanılmayan (yaşam bölgesinin dışındaki) hacmi kullanmak gerekir.

Bir üfleme jetinin yerini tahmin etmek için bir tasarımcı tarafından kullanılabilecek alet, üretici kataloglarından bu cihazlara ait “atış” listeleridir. Bu çıkışların testi için mevcut standartlar ASHRAE 70-2006 (RA 2011) Hava Giriş ve Çıkışlarının Performans Test Yöntemi adlı standart olup burada hava atış değerleri ve test verileri, hem sabit sıcaklık (izotermal) ve hem de farklı sıcaklıklar için tanımlanmıştır. Birçok üretici atış değerlerini sabit sıcaklıktaki hava için vermektedir. Bunun nedeni bu verileri elde etmek kolaydır ve veriler tekrarlanabilir. Farklı sıcaklıktaki hava bir dengeleme odası gerektirir ki bu da testi yapabilmek için önemli bir zaman kaybı oluşturur.

Şekil-12 Emiş menfezi ve iki yollu difüzör

2.4 Üfleme Jetleri

Çıkışlar bir üfleme jeti oluşturur. Tasarımcı çıkış tipini ve ortam çıkışlarını maksimum hız 0.25 m/s’yi geçmeyecek şekilde seçmesi gerekir. Yalnızca bir üretici katalogu atış verileri kullanıldığında jet davranışı için çeşitli prensipler mevcut olup tasarımcı yaşam bölgesindeki son hızları çok iyi tahmin edebilir.

Bu prensipler şunlardır:
• Bir serbest jet yaklaşık 22° genişler. Jetin genişlemesi, jet etrafında oluşan havanın etkileşiminden dolayı oluşur.
• Şayet bir jet bir yüzeye yönlendirilirse, yüzeyin tavan, döşeme veya olmasına bakılmaksızın jet yüzeyde kalmak isteyecektir.
• Bir noktada, yatay tavan boyunca soğutulmuş jet yüzeyden ayrılacak ve aşağıya doğru düşecektir. Jetin yüzeyden ayrıldığı bu nokta ayrışma noktası olarak tanımlanır.

Bir karışımlı hava sisteminde çıkış, kullanılmayan hacimde besleme jeti ve ortam havası arasında etkileşim (indüksiyon) oluşturup havanın yaşam bölgesine verilmesini sağlayan bir “motor”dur. Tipik bir difüzör püskürtmüş olduğu hava miktarının 20 ila 30 katını etkiler. Bu etkileşim seviyesi bir karışımlı sistemin konforu nasıl sağladığını açıklar. Kullanılmayan hacme hava jetlerinin üflenmesiyle yaşam bölgesinde hava hareketi ve dolaşımı oluşturabiliriz.

Çıkışlarda yüksek seviyede etkileşim oluştuğundan besleme jetinin sıcaklığı çok kısa bir mesafe sonunda ortam sıcaklığına ulaşır. Besleme havasından oda havasına yük değişimi çıkıştan sonra bir metre içinde gerçekleşir.

Çıkışlar yaşam bölgesinin tümünde bir miktar etkileşim (indüksiyon) ve hava hareketi oluşturacak, durgun alanların oluşmasını önleyecek şekilde yerleştirilmelidir. Durgun ortamlara dönüşleri yerleştirmek, oda havasını dönüşe yönlendirip hava hareketi oluşturamaz.

2.5 Gürültü Ölçütüne Göre Seçim

Çıkış seçimi için yaygın olarak kullanılan bir yöntem, bir cihaz debisi için gürültü ölçütünün (NC) kullanımıdır. Tasarımcı bir çıkış ve bir alan için istenen maksimum NC seviyeleri için gerekli debi kullanarak çıkış türünü ve boyutunu belirler. Gürültü ölçütü NC) için en sık kullanılan değerler, 2011 ASHRAE El Kitabı - İklimlendirme Uygulamaları, Bölüm 48, Gürültü ve Titreşim Kontrolü Tablo-1’de gösterilmiştir.

Tablo-1 Tavsiye edilen örnek gürültü (NC) değerleri (2011 ASHRAE El Kitabı-İklimlendirme Uygulamaları).

Bu yöntem uygun ses seviyelerine göre cihazları seçse bile birincil olarak yaşam bölgesinde termal konforu hedeflemez. Bu yöntem difüzörlerin birbirine çok yakın yerleştirilerek yaşam bölgesinde 0.25 m/s’den büyük hava cereyanı (draft) etkisi oluşturmasında kullanılır. Ayrıca bu yöntem besleme çıkışlarından ortama etkileşim olmadığında veya çok az olduğunda durağan hacimlerin oluşmasına neden olur.

2.6 Atış Verileri Kullanılarak Seçim

Üretici kataloglarından alınan atış değerleri kullanımı, hava çıkışlarının seçiminde oda hava hızının tahmininde kullanılan bir yöntemdir. Bu bilgi çıkış ağzından ayrıldıktan sonra üfleme jetinin performansını gösterir ve ortam hızlarını en doğru şekilde tahmin etmek için kullanılır (Şekil-13a ve 13b).

Şekil-13a Hava akıntısı düşmesi
Şekil-13b Hava akıntısı yayılması

Atış verileri, ASHRAE Standart 70-2006’da tipik olarak üretici kataloglarından 0.25; 0.50 ve 0.75 m/s hızlara göre alınabilir (Şekil-14). Atış, çıkış ağzının merkezinden belli bir terminal hızına düştüğü noktaya olan mesafe olarak ölçülür. Birçok durumlarda atış değerleri sabit sıcaklıklı hava için verilir. Şayet soğutulmuş veya ısıtılmış hava kullanılıyorsa atış değerleri jetin düşmesini, yükselmesini veya dağılmasını göstermez. Atış değerlerinin kullanımı ile bir tasarımcı çıkış yerlerini, yaşam bölgesinde 0.25 m/s hızın altına düşecek şekilde belirleyebilir.

Şekil-14 Tavana yerleştirilmiş bir difüzörde 0.75, 0.50 ve 0.75 m/s hız bölgeleri

2.7 T50/L ve ADPI ile Seçim

Yaşam bölgesindeki konforu ve hava hızlarını tahmin etmek için kullanışlı bir diğer yöntem T50/L oranını kullanarak herhangi bir yer için ADPI sonuçlarını tahmin etmektir. Burada T50 katalogdaki 50 fpm (0.25 m/s) ve L değerlendirmeye giren karakteristik uzunluktur. Karakteristik uzunluk L, çıkış ağzının merkezinden hizmet verdiği bölgenin dış kısmına olan yatay mesafedir. Şayet çıkış ağızları farklı hizmet bölgelerine hitap edecek şekilde yerleştirilirse (örnek olarak dört yöne üflemeli cihazlar) T50/L oranlarını hesaplamak için dört farklı L değeri kullanılır. Karakteristik uzunluk L, ASHRAE 2011 El Kitabı-Bölüm 57-İklimlendirme Uygulamaları, Tablo-2’de tanımlanmıştır.

Tablo-2 Hava difüzyon performans ölçütü (ADPI) seçim kılavuzu (2011 ASHRAE El Kitabı-57 Bölüm, Uygulamalar, Tablo-4’den)

Hava Difüzyon Performans Göstergesi (ADPI) soğutmada bir ortamdaki toplam konforu ölçen bir sayıdır. ADPI, -19°C ve -17°C arasında etkili hava akıntısı sıcaklığı ve 0.36 m/s den düşük hava hızına sahip bir ortamdaki puan yüzdesidir. İnsanların büyük bir yüzdesi bu koşullar karşılandığında ofis tipi ortamlar için soğutma uygulamalarında rahat oldukları tespit edilmiştir. Yüksek ADPI değerleri genellikle 100 maksimum ulaşılabilir değeri referans alan ortam termal konfor seviyeleri ile bağlantılıdır.

Etkili hava cereyanı (draft) sıcaklığı, bir alanda ayrı bir noktada, insan vücudu üzerinde hava sıcaklığı ve hava hareketlerinin fizyolojik etkilerini birleştirerek ölçülebilir konfor göstergesi sağlar.

Aşağıdaki 1 no’lu denklem sonuçları -19°C ve -17°C arasında ve ölçülen noktadaki hız 0.36 m/s’den az ise bu nokta konforlu olarak kabul edilir.

Ted= (Tx – Tc) – 0.07(Vx – 30)      (1)

Burada:

Ted = etkili hava cereyan sıcaklığı, °F
Tx = yerel hava akıntısının kuru termometre sıcaklığı, °F
Tc = ortalama (kontrol) odası kuru termometre sıcaklığı, °F
Vx = yerel hava akıntısı merkez hızı, fpm

Bir üreticinin katalogundan T50 değerinin belirlenmesiyle ve proje planları üzerinden L karakteristik uzunluğu ölçülerek, oran tespit edilebilir ve tahmini ADPI değeri Tablo-2'den hesaplanabilir. Aşağıdaki Şekil-15’te dairesel difüzörlere ait ADPI konfor ölçütü ile T50/L oranı ilişkisi gösterilmiştir.

Şekil-15 Dairesel difüzörlere ait ADPI konfor ölçütü ile T50/L oranı ilişkisi

2.8 Dönüş/Egzoz Menfezlerinin Yerleşimi

ASHRAE El Kitabı-İklimlendirme Uygulamaları, Bölüm 57, Hava Dağıtımı şu şekilde tavsiye etmektedir: “Bir hava dönüş menfezinin giriş kısmı sadece yakın çevresindeki oda havası hareketini etkiler. Hava girişi, ısıtma veya soğutma yapılan oda havasının en hareketsiz bölgesinde bulunmalıdır. Yerleşim yerinin önemi, hareketsiz bölgenin bağıl boyutuna, çıkışın tipine bağlıdır.”

Ayrıca dönüş veya egzoz menfezi besleme havası jeti ile kısa devre yapmamalıdır. Gerçekte besleme jeti 0.76 m/s’den daha hızlı ve dönüş tarafına yönlendirilmişse, jet dönüş veya emiş tarafına çekilir, “kesme etkisi” veya egzoz oluşur, ortamdan hava alınmaz. Şayet dönüş veya egzoz menfezi, besleme jeti hızının 0.76 m/s veya daha az değere ulaştığı noktaya yerleştirilirse hava oda sıcaklığına yakın bir değerde döndürülür ve döndürülen hava miktarı ortamda hareket eden havanın %5’ine yakındır.

2.9 Yaşam Bölgesinde Yüksek Hızlar

Bir sistem uygun kapasitede ve hava değişim sayısında tasarlanmış olabilir fakat hava yaşam bölgesine giren havanın hızı 0.25 m/s’den yüksek olmasından dolayı hala konfor sağlanmayabilir. Hava dağıtım problemlerinden kaçınmak için yapılan tasarım Şekil-16 ve Şekil-17’da gösterilmiş olup ortamdaki konforu önemli ölçüde iyileştirmektedir.

Şekil-16 (solda): Çarpışan hava jetlerinin yaşam bölgesine inmesi (tablodan bulunabilir)
Şekil-17 (sağda): Mimari bir detaya çarpan jetin yön değişimi

2.10 Atış Verisi Kullanım Örnekleri

Aşağıdaki örneklerde bir ortamdaki hava hareketini belirlemek için atış verilerinin nasıl kullanıldığını göstermektedir. Bu örnekte oda ölçüleri (6 m x 6 m x 3 m) ve gerekli hava debisi 448 L/s’dir.

Örnek-1

Bu örnekte (Şekil-18) çarpışan hava akıntısı yaşam bölgesinde yüksek hız oluşturacaktır. T50/L hesaplama değeri 3.6, istenen değer olan 1.4 ila 2.7 değerlerinden yüksek olup yaşam bölgesinde istenmeyen hava cereyanı (draft) oluşacaktır.

Örnek-2

Odadaki hava hızını azaltmak için bir difüzör seçildi ve oda merkezine yerleştirildi (Şekil-19). T50/L değeri şimdi 2.4 ve ortam için tavsiye edilen maksimum ADPI kademesi içindedir. Gerçi besleme jeti zemin seviyesine ulaşır ve yaşam bölgesine girer, Şekil-11’den boyun bölgesi hıza karşı ayak bölgesine göre daha toleranslı olduğunu biliyoruz.

Bu seçim Örnek-1’e göre bir difüzörü ortadan kaldırıp maliyetin düşmesini sağlarken yüksek seviyede bir konfor sağlar.

Şekil-18 (Soldaki): Difüzör Performansı. İki panjurlu-yüzey 381 mm × 381 mm girişli. Her difüzör 221 L/s debili, toplam 442 L/s. Atış verisi 18 (0,25 m/s) ve NC<20. T50/L oranı kullanılarak ADPI kademesi %90 için: 1.4 ila 2.7 ve T50/L hesaplaması 18/5 = 3.6 bulunur.
Şekil-19 (Sağdaki): Difüzör Performansı. Tek panjurlu-yüzey 533 mm × 533 mm girişler ile dört yollu üfleme. Her difüzör 434 L/s debili. Atış verisi 24 (0,25 m/s) ve NC<20. T50/L oranı kullanılarak ADPI kademesi %90 için: 1.4 ila 2.7 ve T50/L hesaplaması 24/10 = 2.4 bulunur.